Spitfire Audio Aperture: The Stack review: een ongewone verzameling supergrote elektronische instrumenten

Prijs £199 / $249 / €249

Vormend als een soort audio Voltron, 56 klassieke versterkers en vier subwoofers torenen in de Lyndhurst Hall van AIR Studios. Deze creatie van Frankenstein heet liefdevol The Stack en is de nieuwste toevoeging van Spitfire Audio aan zijn Aperture-serie.

Het voordeel van de Aperture-bibliotheken is hun vermogen om het geluidsbeeld te focussen door gebruikers totale controle te geven. Niet alleen over dynamische niveaus, maar ook over de omvang van het instrumentale ensemble zelf. Terwijl eerdere inzendingen zich concentreerden op orkestinstrumenten, neemt The Stack de zaken in een beslist meer opwindende richting met gesamplede synths, gitaren en drummachines.

Het is het soort extravagante, unieke opnamesessie die geen enkele componist ooit zou kunnen organiseren. De geproduceerde geluiden zijn prachtig, imposant en zeer specifiek. Maar dat is vrij goed in overeenstemming met Spitfire’s recente filosofie om ongegeneerd nichebibliotheken uit te brengen die één ding buitengewoon goed presteren – alleskunners, verdomme!

Dus, wat doet The Stack goed? Het maakt grote geluiden. Heel, heel groot.

Goede sfeer

The Stack gebruikt Lyndhurst Hall – een van de grootste opnameruimtes ter wereld – als een gigantische resonantiekamer. Druk op het volume, sluit je ogen en je kunt de geluidsgolven bijna voelen trillen tegen de muren van de opnameruimte.

Spitfire heeft een opmerkelijke lichamelijkheid bereikt in deze samples, en het is die kwaliteit die het geluid van The Stack verheft tot meer dan alleen een grote reverb. Heldere synth-leads knetteren met een duidelijk live gevoel, en de gitaarklanken zijn dik genoeg om een ​​lepel in te staan. Maar als er één ding is dat deze verzameling samples echt aan elkaar bindt, is het de low-end.

De bas is simpelweg belachelijk. Het is perfect voor het toevoegen van die grommende Zimmer-achtige synth-texturen of, als je elektronische muziek in gedachten hebt, laad je gewoon een van de percussiekits en word je getrakteerd op een 808-kick ter grootte van een Olympisch stadion.

Een brede benadering van bemonstering

Spitfire’s Aperture-parameter is een interessant concept. Het is als een denkbeeldige lens die op het ensemble is gericht, waardoor je je op een enkele artiest kunt concentreren of het frame kunt verbreden om alles in je op te nemen. Toegepast op het orkest van versterkers van The Stack, werkt Aperture door achtereenvolgens meer rijen versterkers en meer ruimte toe te voegen. Op het laagste niveau krijg je iets dat dicht in de buurt komt van het onbewerkte signaal, maar als je het opbelt, wordt het geluid gekleurd door elke nieuwe versterkerrij, en wordt het rijker en intenser.

Het gaat echter niet alleen om het stapelen van geluid op geluid. Het gaat ook om het beheersen van de grootte. Spitfire stapelde 56 gitaarversterkers verticaal en horizontaal op elkaar, dus als je de Aperture-parameter verhoogt, is het resultaat een duidelijk driedimensionale uitbreiding van het geluidsbeeld. Op volle kracht is het gevoel van ruimte onmiskenbaar enorm, omdat de meer afgelegen kamermicrofoons naar voren komen om je een letterlijke muur van geluid te geven.

In de praktijk is de charme van deze collectie het vermogen om gigantische geluidsbeelden te produceren, dus het is onwaarschijnlijk dat je de Aperture-parameter ooit lang zult verlagen. Desalniettemin is de parameter erg muzikaal en zorgt hij voor uitvoerbare zwellingen en overgangen van volume, timbre en textuurdichtheid.

De instrumenten

Welke geluiden worden er eigenlijk door deze vloedgolf van versterking geleid? Welnu, Spitfire heeft een bont gezelschap van de meest gezochte elektronische muziekstukken bijeengebracht.

De Stack beschikt over steunpilaren van synths zoals de Sequential Prophet en Roland Juno-6, die ruimte delen met meer op maat gemaakte gerechten – de Colossus-synth van Analogue Solution en de prachtig eigenzinnige Lyra-8 van Soma Laboratory. Er is ook een vierkoppig elektrisch gitaarensemble en een klassieke TR-808. Als je eenmaal rekening houdt met de samengestelde selectie van percussiegeluiden met dank aan Afrorack-oprichter Aaron Guice, begint de aangeboden variëteit er behoorlijk goed uit te zien.

Bij het nastreven van de dichtste, luidste texturen die je je kunt voorstellen, heeft Spitfire veel van de synths en instrumenten verdubbeld. Behalve in het geval van de Lyra, waar op elke sample maar liefst acht instrumenten worden bespeeld. En hoewel grote, gedurfde geluiden The Stack’s bread and butter kunnen zijn, zijn er als je een beetje rondgraaft ook een aantal prachtig delicate texturen te vinden. Vooral de gitaristen hebben prachtige klanken neergezet. De geluiden zijn intiem, weelderig en voelen ideaal aan voor een emotionele arthousefilm in plaats van een sci-fi actiefilm.

Een stapel die het waard is om voor te sparen?

Spitfire is hier in alle opzichten groot in geworden. Het is zeker een project dat de aandacht trekt, maar wordt deze bibliotheek een essentiële bron voor de gemiddelde schermcomponist? Waarschijnlijk niet.

Het is moeilijk te begrijpen hoe praktisch bruikbaar The Stack in isolatie is. Na het afspelen van de collectie in context, is het duidelijk dat dit geen dragende bibliotheek is. In plaats daarvan kun je het beter begrijpen als een glanzende verflaag, die je arrangementen extra grandeur geeft. Maar hoewel deze bibliotheek misschien geen aan te raden eerste aankoop is, valt niet te ontkennen dat dit ambitieuze, ongebruikelijke geluiden zijn van een opnamesessie die we waarschijnlijk niet snel zullen herhalen. En hey, als je verslaafd bent aan bas, dan rechtvaardigen de lage tonen misschien alleen al het prijskaartje.

Als het echter om bruikbaarheid gaat, moeten we toegeven dat de op synth gerichte releases van Spitfire de verder uitstekende gebruikersinterface van de voorbeeldspeler beginnen te ontgroeien. De interface en visuals lijken zo duidelijk ontworpen met orkestrale instrumenten in het achterhoofd dat er een opmerkelijke discrepantie is tussen de visuele lay-out en de samples die we horen.

Maar voor componisten die al een paar standaardbibliotheken tot hun beschikking hebben en op zoek zijn naar iets bijzonders, of als uw arrangement de aarde moet laten schudden, dan weet u waar u moet zijn.